Kto więcej zapłaci za polisę? Ubezpieczenie od chorób przewlekłych za granicą

Ubezpieczenie turystyczne nie dla każdego kosztuje tyle samo. Dla jednych składka wyniesie kilkanaście złotych, dla innych – kilkadziesiąt lub więcej. Dlaczego? Bo na cenę wpływa nie tylko kierunek podróży czy liczba dni, ale również wiek i stan zdrowia.

Jeśli planujesz zagraniczny wyjazd i zastanawiasz się, jak Twój PESEL lub historia leczenia wpłyną na koszt ochrony – dobrze trafiłeś. Wyjaśniamy, jak ubezpieczyciele kalkulują ryzyko, kto może spodziewać się podwyżki składki oraz czy i jak można ubezpieczyć choroby przewlekłe.

Jak choroby i wiek wpływają na wysokość składki?

Towarzystwa ubezpieczeniowe kalkulują składkę polisy turystycznej na podstawie oceny ryzyka – im większe prawdopodobieństwo, że podczas wyjazdu konieczna będzie pomoc medyczna, tym wyższy koszt ubezpieczenia. Dlatego właśnie wiek i stan zdrowia należą do kluczowych czynników wpływających na cenę.

Wiek – granica, po której składka rośnie

Większość ubezpieczycieli stosuje tzw. zwyżki wiekowe. Najczęściej próg ustalany jest na poziomie 65 lub 70 lat, ale zdarzają się też limity niższe – np. 60+. Po jego przekroczeniu cena polisy może wzrosnąć nawet o kilkadziesiąt procent. Przykładowo:

• osoba w wieku 40 lat może zapłacić za tygodniowe ubezpieczenie do Hiszpanii ok. 30 zł,

• ta sama oferta dla 75-latka będzie kosztować już 55–60 zł, a czasem więcej, zależnie od firmy.

Zwyżki są uzasadniane statystyką – seniorzy częściej korzystają z opieki medycznej za granicą, co zwiększa koszty dla ubezpieczyciela. Niektóre towarzystwa nakładają też limity sum ubezpieczenia lub zawężają zakres ochrony dla osób w podeszłym wieku.

Choroby przewlekłe – ukryte ryzyko i dodatkowy koszt

Kolejnym czynnikiem wpływającym na cenę ubezpieczenia jest choroba przewlekła, czyli taka, która trwa dłużej niż kilka miesięcy i wymaga stałego leczenia lub kontroli (np. cukrzyca, nadciśnienie, POChP, choroby serca, astma, reumatoidalne zapalenie stawów, padaczka).

Część podstawowych polis nie obejmuje kosztów leczenia zaostrzenia chorób przewlekłych – żeby je uwzględnić, trzeba wykupić rozszerzenie (klauzulę chorób przewlekłych, skrótowo: CP lub CPW).

To rozszerzenie zwykle zwiększa cenę o 20–50%, choć zdarzają się wyjątki. Bez tego dodatku, ubezpieczyciel może odmówić pokrycia kosztów leczenia nawet w sytuacji zagrożenia życia.

Przykład: tygodniowa polisa z NNW, kosztami leczenia na 200 tys. zł i CP dla osoby z cukrzycą może kosztować 45–60 zł, zamiast 25–30 zł bez CP. Różnice są więc istotne – ale jeszcze istotniejsze jest to, czy polisa realnie chroni.

Choroby przewlekłe – lista i definicja

Nie każda dolegliwość zdrowotna oznacza wyższe ryzyko ubezpieczeniowe. W dokumentach OWU (Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia) firmy jasno określają, co rozumieją pod pojęciem choroby przewlekłej – i właśnie ta definicja ma kluczowe znaczenie przy zakupie polisy.

W większości towarzystw (np. Signal Iduna, Allianz, Generali czy Warta) choroba przewlekła to:

„schorzenie trwające dłużej niż 3 miesiące, wymagające systematycznego leczenia, kontroli lekarskiej lub stosowania leków”

W praktyce oznacza to, że nawet dobrze kontrolowane schorzenia, jak nadciśnienie czy astma, mogą zostać uznane za przewlekłe – a co za tym idzie, nie będą objęte standardową ochroną, jeśli nie wykupimy odpowiedniego rozszerzenia.

Najczęściej wymieniane choroby przewlekłe to:

• nadciśnienie tętnicze,

• cukrzyca (typu 1 i 2),

• astma,

• padaczka,

• choroba wieńcowa i inne schorzenia układu krążenia,

• niewydolność nerek lub wątroby,

• choroby onkologiczne (również w remisji),

• reumatoidalne zapalenie stawów (RZS),

• POChP (przewlekła obturacyjna choroba płuc),

• choroby tarczycy (np. Hashimoto),

• zaburzenia psychiczne i neurologiczne (np. depresja, stwardnienie rozsiane).

Uwaga – niektóre firmy mogą różnie kwalifikować choroby autoimmunologiczne czy zaburzenia metaboliczne. Warto zajrzeć do OWU lub skonsultować się z doradcą przed zakupem, jeśli masz wątpliwości, czy dane schorzenie zostanie zakwalifikowane jako przewlekłe.

Co chroni, a czego nie chroni ubezpieczenie od chorób przewlekłych?

Wykupienie ubezpieczenia obejmującego choroby przewlekłe oznacza, że polisa będzie obejmować nagłe zaostrzenie się lub powikłania choroby przewlekłej. Ubezpieczenie nie będzie obejmować zaplanowanych i umówionych konsultacji lekarskich. Nie zadziała też w sytuacji, gdy osoba chora przewlekle zapomni lekarstw i zgłosi się po nie do lekarza.

Pomimo wykupienia ubezpieczenia chorób przewlekłych odpowiedzialnością towarzystwa ubezpieczeniowego z reguły nie będą objęte:

• choroby wynikające z wad wrodzonych,
• choroby psychiczne, nerwice lub depresje,
• choroby przenoszone drogą płciową, AIDS i zakażenia wirusem HIV.

Zwyżka czy dodatkowa składka?

Towarzystwa ubezpieczeniowe chroniąc się przed większym prawdopodobieństwem pokrywania kosztów leczenia w przypadku osób chorych przewlekle, naliczają dodatkowe koszta przy zakupie polisy.

O dodatkowej składce nie mogą też zapomnieć kobiety spodziewające się dziecka – w większości przypadków leczenie związane z ciążą stanowi wyłączenie odpowiedzialności ubezpieczyciela. Jeśli nie dopłaci się za te ryzyka, towarzystwo nie pokryje kosztów leczenia za granicą, lepiej się przed tym uchronić.

Rozszerzenie ochrony dla osób przewlekle chorych i kobiet w ciąży

Standardowe ubezpieczenie turystyczne rzadko obejmuje leczenie zaostrzeń chorób przewlekłych czy powikłań związanych z ciążą. W takich przypadkach ochrona działa dopiero po wykupieniu specjalnego rozszerzenia. Brak takiego dodatku może oznaczać, że mimo posiadania polisy, ubezpieczyciel odmówi zwrotu kosztów leczenia – nawet jeśli chodzi o nagłe pogorszenie stanu zdrowia.

Rozszerzenie o choroby przewlekłe

Rozszerzenie to można dodać w większości towarzystw ubezpieczeniowych podczas zakupu polisy. Obejmuje ono m.in.:

• hospitalizację i leczenie zaostrzenia przewlekłych schorzeń,

• transport medyczny do kraju w razie pogorszenia stanu zdrowia,

• wizyty u specjalistów i zakup leków zaleconych przez lekarza.

Koszt rozszerzenia zależy od wybranej sumy ubezpieczenia i liczby dni, ale zazwyczaj podwyższa składkę o 20–50%.

Uwaga: niektóre firmy (np. ERGO Ubezpieczenia Podróży) automatycznie włączają ochronę dla chorób przewlekłych w wybranych pakietach, ale zawsze warto sprawdzić OWU.

Ochrona dla kobiet w ciąży

Większość polis nie obejmuje kosztów leczenia komplikacji ciąży, szczególnie po 32. tygodniu. Jeśli ciężarna planuje wyjazd zagraniczny, powinna wybrać ubezpieczenie z odpowiednim rozszerzeniem – obejmującym m.in.:

• nagłe zachorowania związane z ciążą,

• leczenie poronne, przedwczesne skurcze czy hospitalizację,

• czasem także poród w trybie nagłym i opiekę nad noworodkiem (limitowaną kwotowo).

Ubezpieczenie z ochroną ciąży oferuje m.in. AXA Partners, Allianz czy Generali – przy czym trzeba dokładnie sprawdzić limity (np. suma kosztów leczenia powikłań w ciąży może być ograniczona do 10 tys. zł, nawet jeśli ogólna suma KL wynosi 300 tys. zł).

Zwyżka dla osób starszych

Osoby w wieku powyżej 65 lat muszą liczyć się z wyższą ceną ubezpieczenia turystycznego – niezależnie od stanu zdrowia. To efekt tzw. zwyżki wiekowej, czyli dodatkowej opłaty stosowanej przez ubezpieczycieli z powodu rosnącego ryzyka wystąpienia problemów zdrowotnych podczas podróży.

Od jakiego wieku obowiązuje zwyżka?

Granica wieku różni się w zależności od towarzystwa, ale najczęściej zwyżki zaczynają obowiązywać od:

• 65 lat

• 70 lat

• 75+ lub 80+

U niektórych ubezpieczycieli przekroczenie granicy wieku skutkuje jedynie wyższą ceną.

Jak widać, składka może być niemal dwukrotnie wyższa dla osoby po 65. roku życia, nawet jeśli nie cierpi na żadną chorobę przewlekłą. Seniorzy z chorobami przewlekłymi powinni dodatkowo wykupić klauzulę CP – a nie każde towarzystwo umożliwia jej zakup w wieku 75+.

Ile kosztuje leczenie za granicą?

Koszty leczenia za granicą mogą zaskoczyć nawet osoby dobrze przygotowane do podróży. Zwykła wizyta lekarska czy jednodniowa hospitalizacja potrafi kosztować wielokrotnie więcej niż w Polsce – szczególnie w krajach, gdzie służba zdrowia działa w modelu prywatnym lub półprywatnym.

Dla osób starszych i przewlekle chorych ryzyko takich wydatków jest realne, a bez ubezpieczenia trzeba je pokryć z własnej kieszeni.

Przykładowe koszty leczenia za granicą

• USA:
  – wizyta na ostrym dyżurze: od 500 do 3 000 USD,
  – pobyt w szpitalu: 10 000–20 000 USD za dobę (a w przypadku operacji – jeszcze więcej)
  (Źródło: U.S. Centers for Medicare & Medicaid Services, 2024)

• Niemcy:
  – konsultacja specjalistyczna: 150–300 euro,
  – hospitalizacja: 700–1 200 euro za dzień
  (Źródło: Deutsche Krankenhausgesellschaft – DKG)

• Hiszpania:
  – wizyta prywatna: 80–150 euro,
  – jednodniowa hospitalizacja: ok. 1 000 euro
  (Źródło: Hiszpańskie Ministerstwo Zdrowia, 2024)

• Egipt, Turcja, Tunezja (placówki prywatne):
  – konsultacja: 50–150 euro,
  – podstawowa pomoc medyczna (np. kroplówka, EKG, antybiotykoterapia): 300–700 euro

• transport medyczny do Polski (np. po złamaniu, udarze, operacji):
  – z Europy: od 8 000 do 20 000 zł,
  – z USA lub Azji: od 50 000 zł wzwyż
  (Źródło: Rankomat.pl na podstawie danych towarzystw ubezpieczeniowych, 2024)

Wiele krajów UE nie refunduje kosztów leczenia osobom spoza systemu publicznego – a seniorzy czy osoby z chorobami przewlekłymi częściej trafiają do prywatnych placówek, które nie honorują kart EKUZ. W takich sytuacjach tylko dobrze dobrane ubezpieczenie turystyczne chroni przed wydatkami liczonymi w tysiącach euro lub dolarów.

Jak wybrać ubezpieczenie turystyczne dla chorych przewlekle?

Dla osób z chorobami przewlekłymi wybór odpowiedniego ubezpieczenia turystycznego ma kluczowe znaczenie – to nie tylko kwestia ceny, ale przede wszystkim zakresu ochrony. Zbyt ogólna polisa może nie zadziałać w sytuacji nagłego pogorszenia stanu zdrowia. Dlatego przy zakupie warto kierować się konkretnymi kryteriami.

Sprawdź, czy ubezpieczyciel oferuje rozszerzenie o choroby przewlekłe

Nie każdy produkt turystyczny dostępny na rynku umożliwia dodanie rozszerzenia o choroby przewlekłe. Zdarza się, że najtańsze warianty w ogóle nie przewidują takiej możliwości. Zwróć uwagę, czy:

• rozszerzenie jest dostępne w ofercie,

• dotyczy konkretnych chorób (np. cukrzycy, nadciśnienia),

• nie zawiera wyłączeń dotyczących wieku lub liczby schorzeń.

Niektóre towarzystwa mają gotowe pakiety z CP wbudowane w standardowy zakres ochrony – to bezpieczniejsze rozwiązanie niż dokupywanie rozszerzenia osobno.

Porównaj sumy kosztów leczenia i limity dla CP

Rozszerzenie CP nie zawsze działa na pełną sumę ubezpieczenia – niektórzy ubezpieczyciele stosują ograniczenia. Przykładowo:

• suma kosztów leczenia (KL) może wynosić 300 000 zł,

• ale dla CP obowiązuje limit 50 000 zł lub mniej.

Zawsze sprawdź te limity w OWU (Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia), a nie tylko w ogólnym opisie polisy. Im wyższa suma KL i brak osobnych limitów dla CP – tym lepiej.

Zwróć uwagę na okres karencji i wiek

Upewnij się, że polisa działa od pierwszego dnia podróży i nie zawiera okresu karencji (czyli opóźnienia w aktywacji ochrony). Zdarza się też, że klauzula nie działa u osób po 70. czy 75. roku życia – nawet jeśli sama polisa jest dostępna.

Przeczytaj definicję choroby przewlekłej

Każde towarzystwo formułuje ją trochę inaczej. Czasem wystarczy przyjmowanie leków stale (np. na tarczycę czy cholesterol), by dane schorzenie było traktowane jako przewlekłe – i wyłączone z podstawowej ochrony. Dlatego zawsze warto zajrzeć do OWU i upewnić się, co oznacza „choroba przewlekła” u danego ubezpieczyciela.

Inne ryzyka generujące wyższy koszt polisy

Nie tylko wiek i choroby przewlekłe sprawiają, że ubezpieczenie turystyczne będzie kosztowało więcej. Kto zatem będzie musiał jeszcze dopłacić do polisy? Wśród grup, które ubezpieczyciele oceniają jako bardziej ryzykowne możemy wymienić osoby:

• uprawiające sporty wysokiego ryzyka, ekstremalne, zawodowe bądź wyczynowe (o czym więcej można przeczytać w naszym artykule poświęconym ubezpieczeniom dla aktywnych),
• wykonujące pracę za granicą.

Podsumowując nasze rozważania, można śmiało powiedzieć, że polisa polisie nie równa. Niestety, tak działa branża ubezpieczeniowa i tego nie zmienimy. Seniorzy i osoby chorujące przewlekłe nie mają innego wyjścia, muszą pogodzić się z tym, że są w grupie podwyższonego ryzyka.

Powtórzymy jeszcze raz – lepiej jednak zapłacić więcej za polisę niż wyjechać bez niej za granicę i później w razie jakichkolwiek kłopotów pokrywać słone koszty leczenia z własnej kieszeni.

Warto przy tym korzystać z naszego kalkulatora ubezpieczeń, gdzie można porównywać ceny ubezpieczeń turystycznych, sprawdzać ich zakres i dodatkowe opcje. Łatwiej wybrać wtedy najkorzystniejszą dla siebie polisę i zapewnić sobie bezpieczną podróż za granicę.

Autor

Magdalena Kajzer

Redaktor ds. podróży i ubezpieczeń turystycznych. Autorka blogów bezpieczna-podroz.pl i ubezpieczeniepracyzagranica.pl. Uwielbia planować dłuższe i krótsze wyjazdy. Prywatnie zapalona społeczniczka, miłośniczka gór, dobrych książek i piłki nożnej.