Opłata klimatyczna – co to? Ile wynosi i kto jest z niej zwolniony?

Opłata pobierana jest za każdy dzień pobytu – zarówno w Polsce, jak i w licznych miejscowościach za granicą. Jest bezzwrotna, a od jej uiszczenia nie można się uchylić. Choć koszty takiej opłaty co do zasady nie są duże, to jednak warto dowiedzieć się o niej więcej, aby uniknąć przykrych niespodzianek podczas wyczekiwanego wyjazdu.

Wyjaśniamy, ile mogą wynosić opłaty pobierane w różnych miejscowościach i jakie grupy osób są zwolnione z ich uiszczania. Podpowiadamy też, jak zapłacić opłatę klimatyczną i jak uniknąć dodatkowych kosztów podczas wypoczynku.

Opłata klimatyczna – co to?

Czym jest opłata klimatyczna? To dodatkowa należność, którą należy uregulować, przebywając dłużej niż 24 godziny w niektórych miejscowościach o walorach przyrodniczych lub uzdrowiskowych.

Precyzując, pojęcie opłaty klimatycznej, to tak naprawdę dwa rodzaje daniny: opłata miejscowa oraz opłata uzdrowiskowa.

• Opłatę miejscową muszą uregulować turyści, którzy rekreacyjnie przebywają dłużej niż dobę w miejscowościach o walorach klimatycznych i krajobrazowych (pobyt osób w celach turystycznych wypoczynkowych lub szkoleniowych).
• Opłatę uzdrowiskową zapłacą osoby, które spędzają więcej niż dobę w miejscowości mającej status obszaru ochrony uzdrowiskowej (pobyt osób w celach turystycznych wypoczynkowych lub szkoleniowych).

Powodem, dla którego zdecydowano się wprowadzić opłatę miejscową i uzdrowiskową jest wpływ turystyki na środowisko naturalne. Opłaty klimatyczne mają w pewien sposób rekompensować negatywne skutki turystyki. Środki zebrane w ramach opłaty miejscowej wykorzystuje się m.in. do realizacji projektów mających na celu ochronę przyrody, ale tez modernizację infrastruktury turystycznej, czy działania proekologiczne.

Gdzie obowiązuje opłata klimatyczna?

Opłata klimatyczna pobierana jest nie tylko w Polsce. Spotkasz się z nią w znacznej większości popularnych miejscowości turystycznych i uzdrowiskowych na całym świecie – w tym m.in. w Grecji, Hiszpanii, Włoszech, ale także np. w Nowej Zelandii czy w Azji.

Spełnia ona podobną funkcję jak w Polsce – ma chronić miejsca wyróżniające się korzystnymi właściwościami klimatycznymi czy krajobrazowymi przed nadmiarem turystów.

W naszym kraju do najbardziej znanych miejscowości, w których władze będą pobierać opłatę klimatyczną, należą te o właściwościach uzdrowiskowych. To np. Busko-Zdrój, Ciechocinek, Inowrocław, Kołobrzeg, Rabka-Zdrój, Świnoujście, Uniejów, Ustka, czy Świerardów-Zdrój. Opłata klimatyczna w formie opłaty miejscowej pobierana jest także w popularnych kurortach, jak np. Zakopane czy Kołobrzeg.

Opłata klimatyczna w Polsce

W Polsce opłata klimatyczna pobierana jest na zasadach określonych w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych.

Jeśli chodzi o opłatę miejscową, Rada Ministrów określa w drodze rozporządzenia minimalne warunki, jakie musi spełniać dana miejscowość, aby moc ją pobierać. Wśród warunków koniecznych wymienia się m.in. obecność pomników historii, zabytków, lasów, czy nawet – odpowiedniej bazy noclegowej, tak aby miejscowość spełniała tzw. minimalne wymogi turystyczne. W przypadku uzdrowisk konieczne jest spełnienie dodatkowych wymagań – posiadanie złóż naturalnych surowców leczniczych o potwierdzonych właściwościach leczniczych.

Ile zapłacimy na obszarach ochrony uzdrowiskowej, w gminach uzdrowiskowych oraz innych miejscowościach objętych opłatą klimatyczną? Limity określone są w rozporządzeniu Ministra Finansów na dany rok. Ostateczną wysokość opłaty klimatycznej w konkretnej miejscowości ustala rada gminy, jednak nie może ona przekroczyć kwot określonych we wspomnianym rozporządzeniu. W praktyce mogą więc występować znaczące różnice w opłacie klimatycznej w miejscowościach znajdujących nawet stosunkowo niedaleko.

W 2024 r., zgodnie z obwieszczeniem, stawki wynoszą:

• w miejscowościach mających korzystne właściwości klimatyczne, walory krajobrazowe oraz warunki umożliwiające pobyt osób np. w celach turystycznych nie więcej niż 3,22 zł dziennie,
• w miejscowościach posiadających status obszaru ochrony uzdrowiskowej nie więcej niż 4,54 zł dziennie;
• nie więcej niż 6,21 zł w przypadku opłaty uzdrowiskowej.

Opłata klimatyczna za granicą

Jak już wiesz, płacić opłatę klimatyczną musimy również za granicą. Dzieje się tak m.in. w uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej, jeśli tylko w danej miejscowości ustanowiono taki obowiązek, a turysta przebywa tam dłużej niż 24 godziny. Czy jest to drogie?

Na szczęście – podobnie jak w Polsce, w Europie i na świecie stawki nie są raczej wysokie, choć oczywiście warto uwzględnić je w budżecie na wypoczynek. Poniżej kilka przykładowych.

• Włochy – w Rzymie opłaty wynoszą od 3 EUR do 7 EUR za noc (ostateczna kwota zależy od standardu hotelu); władze Wenecji planują wprowadzenie opłaty w wysokości 5 EUR dziennie dla turystów, którzy przybywają do miasta na jeden dzień.
• Hiszpania – w Barcelonie stawka wynosi 3,25 EUR za dobę pobytu; na Balearach to koszt od 0,50 EUR do 4 EUR za noc (zależny od standardu zakwaterowania i sezonu).
• Chorwacja – w sezonie wakacyjnym opłata wynosi ok. 1,30 EUR za noc.
• Bali – turyści muszą uiścić opłatę, która w przeliczeniu wynosi ok. 36 zł (jako koszt ochrony środowiska i dziedzictwa kulturowego​).
• Wyspy Karaibskie – konieczne jest uregulowanie opłat turystycznych, które w przeliczeniu mogą wynosić od ok. 50 zł do 200 zł.

Kto jest zwolniony z opłaty klimatycznej?

Zarówno w Polsce, jak i za granicą, pewne kategorie osób zwolniono z konieczności regulacji opłaty klimatycznej. Dotyczy to m.in.:

• członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie umów, ustaw i zwyczajów międzynarodowych (o ile nie posiadają polskiego obywatelstwa lub stałego miejsca pobytu stałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej),
• osób przebywających w szpitalach,
• osób niewidomych oraz ich przewodników,
• podatników podatku od nieruchomości z tytułu posiadania domów letniskowych położonych w miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową albo uzdrowiskową,
• zorganizowanych grup dzieci i młodzieży szkolnej,
• dzieci i młodzieży szkolnej poniżej określonego wieku.

Jak zapłacić za opłatę klimatyczną?

W praktyce uiszczenie tzw. klimatycznego nie jest na szczęście skomplikowane. Opłatę uzdrowiskową pobiera bezpośrednio hotel, pensjonat lub właściciel kwatery, w której melduje się turysta. To samo dotyczy opłaty miejscowej.

Opłata klimatyczna może być różnie naliczana – np. jako konkretna kwota doliczana do rachunku za nocleg, procent od wartości rezerwacji lub osobny rachunek.

Podróż za granicę a ubezpieczenie. Jak uniknąć dodatkowych kosztów?

W miejscowościach objętych opłatą klimatyczną – jest to koszt, którego nie da się uniknąć. Na szczęście nie jest to koszt wysoki, w przeciwieństwie do trudności finansowych, jakie może spowodować brak ubezpieczenia turystycznego za granicą.

Dlaczego? Niestety w trakcie wakacji, także w najpiękniejszych miejscach, zdarzają się nieszczęśliwe wypadki. Tymczasem koszty leczenia poza granicami Polski są najczęściej znacznie wyższe niż w naszym kraju. Warto przy tym pamiętać, że karta EKUZ zapewnia pomoc tylko na terenie państw UE, a jej zakres jest ograniczony wyłącznie do podstawowej i niezbędnej pomocy medycznej.

Ubezpieczenie na podróż jest więc najlepszym – a w wielu przypadkach jedynym – sposobem, aby z zagranicznego wyjazdu przywieźć piękne wspomnienia, zamiast niezapłaconych rachunków.

Każde ubezpieczenie na wyjazd poza Polskę powinno zawierać co najmniej:

• Koszty leczenia. To kluczowy element. To właśnie dzięki kosztom leczenia ubezpieczyciel pokryje koszty wizyt lekarskich, badań, leków, czy hospitalizacji – także w placówkach prywatnych.
• Koszty ratownictwa. Zapewniają turyście pokrycie wydatków związanych z ewentualną akcją ratowniczą.
• NNW. Daje możliwość uzyskania odszkodowania, jeśli w trakcie podróży turysta dozna uszczerbku na zdrowiu.
• Assistance. Zapewni szybką pomoc (np. logistyczną, organizacyjną, językową) w sytuacjach kryzysowych.

Warto zdecydować się także na praktyczne rozszerzenia polisy. Osoby aktywne powinny wybrać klauzulę sportów ekstremalnych lub wysokiego ryzyka i OC sportowe. Osoby, które nie wykluczają spożywania alkoholu podczas pobytu, powinny dobrać dodatkowo tzw. klauzulę alkoholową. Każdemu turyście przyda się też ubezpieczenie bagażu.

Poniżej kilka propozycji polis na podróż na terytorium Europy sprawdzonych w naszym kalkulatorze. Pamiętaj: dzięki ubezpieczeniu unikniesz dodatkowych kosztów związanych z opieką medyczną za granicą, ale też zapewnisz sobie wsparcie ubezpieczyciela na wypadek wielu innych nieszczęśliwych sytuacji, jakie mogą mieć miejsce w podróży. Stawką jest Twoje bezpieczeństwo!

Autor

Emilia Kołsut