7 najbardziej niebezpiecznych tras narciarskich w Europie

Zaawansowani narciarze poszukują coraz mocniejszych wrażeń. Zwykłe, klasyczne stoki przestają dostarczać już tyle samo emocji. Adrenaliny można szukać szusując na coraz trudniejszych stokach. Przedstawiamy 7 najbardziej niebezpiecznych tras narciarskich w Europie.

Takie miejsca wymagają umiejętności, ale też odwagi i pewności siebie. Najbardziej zaawansowane trasy w Europie znajdziemy w Austrii, Szwajcarii, Francji i… w Polsce. Opiszemy każdą z nich i odpowiemy, na co szczególnie zwrócić uwagę, wybierając dany stok.

Top najbardziej niebezpiecznych tras narciarskich w Europie

1. Streif – Kitzbühel (Austria):

Jedna z najsłynniejszych ekstremalnych tras na terenie całej Europy. Stroma i niebezpieczna, licząca ponad 3 kilometry długości trasa, początkowo trudnością przypomina czerwone trasy dla zaawansowanych narciarzy. Stopień trudności zwiększa się, kiedy dojeżdżamy do Seldalm, gdzie stok ulega załamaniu.

Ten odcinek zjazdu jest na tyle niebezpieczny, że stworzono specjalny objazd (ponownie na poziomie trudności tras czerwonych), aby trasę pokonać mogli nie tylko najlepsi i najbardziej doświadczeni narciarze. Nie zmienia to jednak faktu, że Die Streif to z pewnością nie stok dla amatorów. To tu, od sezonu w 1966/1967, rozgrywają się również zawody Pucharu Świata.

Dlaczego trasa jest niebezpieczna?

Cała trasa zaczyna się praktycznie na szczycie góry Hahnenkamm. Zjazd z niej, zwłaszcza w najbardziej stromych momentach, bardzo często kończy się wypadkami i poważnymi złamaniami czy innymi urazami. Nierzadko takie zdarzenia oznaczały koniec kariery dla profesjonalnych narciarzy, którzy odważyli się na pokonanie tej znanej w całej Europie trasy.

Choć samo otoczenie i towarzyszące zjazdom widoki zapierają dech w piersiach, na trasie nie zawsze jest możliwość zatrzymania się i skupienia uwagi na krajobrazach.

Jaki ma poziom trudności?

Austriacka trasa w Streif jest jedną z najtrudniejszych tras w całych Alpach. Jej większa część ma poziom trudności równy profesjonalnym, czerwonym zjazdom, jednak znajdują się na niej momenty o znacznie podwyższonym stopniu nachylenia. Najbardziej strome miejsca umożliwiają skomplikowane skoki, ale zjazd z nich jest naprawdę niebezpieczny. Dla tych, którzy nie są przyzwyczajeni do tak ekstremalnych warunków, zorganizowano trasy czerwone, którymi można ominąć najtrudniejsze miejsca.

Dane techniczne

Miejsce startu od pierwszego miejsca skoku (tak zwanej Pułapki na Myszy, „Mausefalle”) dzieli jedynie 160 metrów. Dystans ten pokonać można w kilka sekund, a prędkość jaką można przy tym osiągnąć graniczy z około 85 kilometrami na godzinę. Jeden z najdłuższych skoków w tym miejscu wynosił aż 80 metrów.

 Dolna część ściany o nachyleniu 85% to jedna z rekordowych tras zjazdowych, jeśli chodzi o stromość. Tu narciarze mogą osiągać prędkości sięgające nawet 130 kilometrów na godzinę.

Kończąc skok, zawodnicy mają przed sobą serię trudnych zakrętów. Jeśli dodamy do tego spore przeciążenie, porównywalne z tym odczuwanym podczas zjazdu kolejką górską, otrzymujemy niezapomnianą trasę.

Kolejnym elementem jest oblodzony fragment zjazdu – Steilhang. Najwęższym i przy tym najbardziej płaskim momentem całej trasy jest 650 metrowy Gschoess.

Tak zwana „Stara ścieżka” o nachyleniu około 45% prowadzi do połowy stoku, czyli do Seidelalmsprung. Przedostatni element, następujący po kolejnej serii zakrętów, to Hausbergkante.  Kilkudziesięcio metrowy wyskok zakończony skrętem pokonał już niejednego zawodnika.

Na koniec pozostaje Querfarht, czy nierówny i stromy trawers. Następnie pozostaje już tylko prowadząca do mety ścianka o dużym nachyleniu (prawie 70%) – Zielschuss i możliwość ostatniego skoku.

Dla kogo?

Choć trasa w Streif jest niezwykle trudna i wymagająca, jest dostępna dla normalnych turystów, nawet jeśli ich przygoda z nartami jest na poziomie amatorskim.

Warto jednak pamiętać, że decydując się na tak ekstremalny stok, podejmujemy duże ryzyko, za które bierzemy pełną odpowiedzialność. Wyjątkowe warunki panujące na tym stoku, jego trudność, stopień nachylenia, długość oraz szerokość, to jednak gwarancja niezapomnianych przeżyć dla tych narciarzy, którzy szukają ekstremalnych doznań.

Miejsce dla siebie znajdą tu zarówno poszukiwacze niecodziennych przeżyć, jak i bardzo doświadczeni, a nawet profesjonalni narciarze.

Ceny skipassów

2. Harakiri w Mayrhofen (Austria):

Harakiri to stok, którego nachylenie sięga prawie 80%. To niemal pionowa ściana, której pokonanie wymaga ogromnej odwagi i umiejętności. Zjazd z tej Austriackiej trasy to wyzwanie nawet dla doświadczonych narciarzy.

Samo Mayrhofen to serce tyrolskich gór otoczonych ośnieżonymi szczytami, z których na sam dół sprowadzi nas ponad 140 kilometrów świetnie przygotowanych, profesjonalnych tras zjazdowych.

Dlaczego trasa jest niebezpieczna?

Harakiri to chyba najbardziej stromy stok w całej Austrii i jeden z najbardziej stromych w Europie. Stopień nachylenia zjazdu to prawie 80%, przez co ściana stoku jest niemal pionowa. Co więcej, pełno tu stromych zakrętów, których pokonywanie często kończy się upadkami i kontuzjami.

Choć na trasie możliwe jest wyciszenie prędkości, praktycznie nie można się w trakcie jej pokonywania zatrzymać. Trzeba również uważać na umiejętności innych narciarzy, ponieważ nawet mimo dobrej techniki, błąd znajdujących się obok sportowców może pokrzyżować nam zjazd.

Jaki ma poziom trudności?

Jest to jedna z najtrudniejszych i najbardziej wymagających tras zjazdowych na terenie Europy.

Poziom trudności na tej trasie odpowiada zjazdom oznaczonym kolorem czerwonym i czarnym. Jest to więc najwyższy stopień trudności, dedykowany sportowcom z dużym doświadczeniem i odwagą.

Dane techniczne

Na narciarzy czeka tu prawie 160 kilometrów specjalnie przygotowanych tras, mieszczących się na dwóch górach w Mayrhofen. Aby rozpocząć zjazd, trzeba wjechać specjalną kolejką na płaskowyż, by dotrzeć na start u szczytu trasy Harakiri. Trasa, patrząc na nią z góry, sprawia wrażenie pionowej ściany.

Długość zjazdu to około 1500 metrów, a jej szerokość sięga 60 metrów.

Dla kogo?

Harakiri to z całą pewnością trasa dla doświadczonych narciarzy, którzy nie boją się ryzyka i potrafią panować nad profesjonalną techniką.

Bardzo duże nachylenie, spora ilość zakrętów oraz zawrotna prędkość zjazdów to zdecydowanie nie warunki dla osób średnio zaawansowanych czy nawet dobrych, ale nieprzyzwyczajonych do ekstremalnych warunków narciarzy.

Ceny skipassów

3. Mont Fort 4 Vallées (Szwajcaria)

Mont Fort 4 Vallées to tak naprawdę otaczające miejscowości: Nendaz, Veysonnaz i Verbier cztery doliny, które składają się na profesjonalny i spory ośrodek/region narciarski.

W skład tego terenu wchodzą ośrodki, oferujące ponad 410 kilometrów specjalnie przygotowanych tras zjazdowych, mieszczących się na granicy Szwajcarii i Francji. Zdecydowaną zaletą tego miejsca są niezapomniane widoki – stojąc na szczycie, można dostrzec w oddali Mont Blanc i Matterhorn.

Dlaczego trasa jest niebezpieczna?

Jest to trasa o bardzo dużym stopniu nachylenia, której pokonanie wiąże się ze sporym ryzykiem kontuzji. Sprawiająca wrażenie płaskiej ściany, droga zjazdu prowadzi przez strome i ostre zakręty, które mogą przysporzyć problemów nawet doświadczonym narciarzom.

Choć długość zjazdu jest znaczna, jego pokonanie zajmuje do kilku minut. Oznacza to, że prędkość jaką udaje się rozwinąć podczas jazdy sięga kilkudziesięciu, a nawet ponad stu kilometrów na godzinę.

Jaki ma poziom trudności?

Trasa to posiada – w zależności od miejsc – status trasy czerwonej/czarnej, czyli jednej z najbardziej niebezpiecznych. Tak strome zjazdy bywają niebezpieczne nawet dla osób, które swoje pierwsze doświadczenia narciarskie mają już za sobą.

Dane techniczne

Najwyższy punkt znajdujący się w okolicy to ponad 3300 metrowy Mont Fort. Z niego można już tylko rozpocząć jazdę niemal pionową, stromą nartostradą, której nachylenie i pofałdowanie jest tyle duże, że umożliwia skoki i wybicia.

Początek zjazdu ma długość 6 kilometrów, a nachylenie wynosi aż 77%.

Dla kogo?

To piękna widokowa trasa, idealna dla narciarzy szukających nie tylko wrażeń estetycznych, ale i emocjonalnych.

Ceny skipassów:

4. Direttissima Serfaus-Fiss-Ladis (Austria):

Serfaus-Fiss-Ladis to duży obszar narciarski, który sięga około 2800 m n.p.m. Stoki są tu świetnie przygotowane i dostosowane do różnych potrzeb i poziomów trudności. Znajdziemy tu zarówno sporą powierzchnię dostosowaną do początkujących narciarzy oraz dzieci, a także świetne warunki dla snowboardzistów.

Serfaus-Fiss-Ladis jest jednocześnie jednym z najlepszych obszarów do uprawiania zimowych sportów w całym Tyrolu. Direttissima w Fiss to chyba najpopularniejsza trasa na całym terenie i niekwestionowane wyzwanie dla doświadczonych narciarzy.

Dlaczego trasa jest niebezpieczna?

Będąc na szczycie trasy, znajdujemy się na wysokości ponad 2500 m n.p.m. Stąd widoczna jest cała droga do miejscowości Fiss. Niebezpieczeństwo trasy polega na tym, że fragment zjazdu ze szczytu jest niezwykle stromy, ze spadkiem 450 metrów pionowo z nachyleniem 70%. Zjazd jest długi, choć szybki, ponieważ prędkość jaką rozwija się na tak wysokim, stromym odcinku jest ogromna.

Dane techniczne

Najdłuższa trasa w kurorcie to Frommes-Abfahrt (Fiss) o 10 km długości, a najtrudniejsza – Direttissima (Fiss), która liczy 2,5 km długości. Łącznie trasy mieszą około 190 kilometrów, a czego ponad połowa to trasy o średnim stopniu trudności, a przeszło 30 kilometrów stanowią trasy trudne.

Dodatkowo w ośrodku korzystać można z wyciągów, gondoli i kolejki linowej.

Dla kogo?

W związku z dość dużym obszarem, na terenie kompleksu każdy znajdzie coś dla siebie. Ośrodek oferuje naprawdę świetne trasy dla snowboardzistów. Idealne warunki czekają jednak przede wszystkim na doświadczonych, odważnych narciarzy poszukujących ekstremalnych wrażeń na alpejskich szlakach.

Ceny skipassów:

5. Chavanette Portes Du Soleil (Francja)

Le Pas de Chavanette to trasa zwana „Mur Suisse”, czyli „Szwajcarską Ścianą”. To wyjątkowo trudny i bardzo stromy zjazd na terenie narciarskiego kurortu Portes du Soleil. To wyjątkowe miejsce na granicy Francji i Szwajcarii.

Dlaczego trasa jest niebezpieczna?

Trasa w szwajcarsko-francuskim rankingu otrzymała poziom oznaczony kolorem pomarańczowym, który mieści się poza podstawową skalą trudności.

Dodatkowo na trasie znajdują się muldy, które rosną wraz z opadami śniegu do ogromnych rozmiarów. Co więcej, pełno tam ostrych zakrętów, które pokonać mogą jedynie doświadczeni narciarze.

Dane techniczne

Długość trasy to około kilometr, a zaczynający się na wysokości ponad 2100 m n.p.m. zjazd obejmuje niemal pionowy spadek o 331 metrów. Po przejechaniu pierwszych 50 metrów stok się rozszerza, umożliwiając przejście do stromej ścieżki biegnącej w dół zbocza między skalistymi obszarami

Dla kogo?

Trasa ze względu na swój stopień trudności jest odpowiednia jedynie dla bardzo doświadczonych narciarzy, którzy potrafią poradzić sobie z naprawdę ekstremalnymi warunkami panującymi na stoku.

Ceny skipassów:

6. Val di Fiemme w Pala di Santa (Włochy):

Centrum narciarskie Latemar to jeden z najbardziej atrakcyjnych terenów do uprawiania sportów zimowych w regionie Trydentu. Najbardziej niebezpieczną trasą w ośrodku Latemar jest czarna Pala di Santa. Wjechać na nią można wyciągiem krzesełkowym na poziom aż 2500 m n.p.m. To tu przed narciarzami rozciąga się zapierający dech w piersiach widok na Latemar.

Dane techniczne

Na terenie ośrodka znajduje się wiele tras zjazdowych: 10 niebieskich (łatwych), 22 czerwone (średnie) oraz 8 czarnych (najtrudniejszych). Dodatkowo kurort zapewnia specjalne, naświetlane stoki: Obereggen i Laner-Obereggen oraz stok Tresca (najdłuższy stok) i Pala di Santa, czyli stok najtrudniejszy.

Dlaczego trasa jest niebezpieczna?

W pierwszym momencie zjazd może wydawać się łagodny, jednak zaraz potem trasa staje się bardzo stroma. Stopień jej nachylenia to aż 58%. Stok, poza stromością, jest złożony z wielu ostrych zakrętów. W pewnym momencie na trasie pojawia się rozjazd – niezależnie od tego, w którym kierunku skręcimy, stopień trudności czarnej trasy jest podobnie zaawansowany.

Dla kogo?

Trasa ze względu na swój bardzo wysoki poziom trudności i znaczne nachylenie jest przeznaczona wyłącznie dla zaawansowanych narciarzy ze sporym doświadczeniem. Osoby, które nie mają za sobą przygód z czarnymi, tak stromymi stokami, mogą narazić się na poważne kontuzje i urazy.

Ceny skipassów:

7. Trasa Gąsienicowa – Kasprowy Wierch:

Choć nie jest to trasa o poziomie trudności najbardziej wymagających tras europejskich, warto zwrócić na nią uwagę, kiedy zimowy urlop planujemy spędzić w Polsce. Trasa Gąsienicowa oznaczona jest kolorem czarnym, co kwalifikuje ją jako wyjątkowo trudną. Trasa jest długa, co daje świetne warunki do zjazdu z Kasprowego Wierchu.

Dlaczego trasa jest niebezpieczna?

Choć w początkowej części zjazd może wydawać się łagodny, w pewnym momencie nachylenie stoku sięga średnio 30%. To „czarna” część trasy, która wynosi około 1400 metrów.

 Stok jest dobrze przygotowany, jednak jego stromość i łatwość rozpędzenia do dużej prędkości sprawiają, że przejazd nią nie należy do najłatwiejszych.

Dane techniczne

Trasa jest szeroka, prowadzi ze szczytu Kasprowego Wierchu (1987 m n.p.m.) przez Kocioł Kasprowy i Dolinę Gąsienicową aż do Hali Gąsienicowej. Dodatkowo na całym terenie znajdują się wyciągi, którymi można dotrzeć na szczyt.

Dla kogo?

Trasa jest odpowiednia dla doświadczonych narciarzy, którzy dobrze radzą sobie na wymagających stokach. To jednak idealne miejsce dla osób, które szukają pierwszych bardziej ekstremalnych, pełnych adrenaliny wrażeń na nartach czy snowboardzie.

Ceny skipassów:

Jak wybrać ubezpieczenie na trudne i ekstremalne trasy?

Polisa turystyczna na trudne i ekstremalne trasy, poza podstawowymi elementami ubezpieczenia narciarskiego, powinna zawierać w sobie dodatkowe rozszerzenie o sporty zimowe.

To, na jaką opcję się zdecydujemy, zależy od naszych indywidualnych potrzeb, planów i kierunku wyjazdu. Niezależnie od tego, polisa powinna jednak obejmować ochroną kilka konkretnych rzeczy:

• Ubezpieczenie kosztów leczenia (KL) – stanowi ochronę przed ponoszeniem kosztów związanych z leczeniem i innymi usługami medycznymi, jak pobyt w szpitalu, transport karetką, wizyta u specjalisty (także stomatologa) czy transport powrotny do kraju. Trzeba pamiętać, by suma gwarantowana była odpowiednio wysoka i adekwatna do miejsca pobytu. Nie powinna ona jednak wynosić mniej niż 30 – 40 000 euro.
• Koszty ratownictwa – tylko na terenie naszego kraju taka pomoc nie jest odpłatna. Poza granicami Polski ratownictwo górskie jest odpłatne i bardzo drogie. Jeśli polisa obejmie koszty ratownictwa, osoba poszkodowana nie będzie musiała martwić się finansową odpowiedzialnością za skutki nagłych, nieprzewidzianych zdarzeń wymagających interwencji ratowników. Suma gwarantowana tego elementu nie powinna być niższa niż 5 000 euro.
• Assistance – obejmuje ubezpieczonego i jego bliskich opieką w razie nieszczęśliwego zdarzenia podczas narciarskiego wyjazdu. Zapewnia nie pomoc w postaci informacji i porad, a także pokrycie kosztów takich jak nocleg, wcześniejszy powrót do kraju czy przyjazd członka rodziny do poszkodowanego.
• Ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW) – na jego podstawie polisa zapewni odszkodowanie z tytułu poniesienie szkód osobowych (jak trwały uszczerbek na zdrowiu). Suma gwarantowana musi być jednak odpowiednio wysoka.
• Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej (OC) – przydatne, gdy w wyniku spowodowanego przez narciarza wypadku ucierpią osoby trzecie. OC uchroni przed ponoszeniem kosztów będących następstwem wyrządzenia szkody, a nasze ubezpieczenie pokryje odszkodowanie dla osoby przez nas poszkodowanej.
• Bagaż i sprzęt sportowy – jeśli podróżujemy z drogim sprzętem sportowym, jak narty czy deska snowboardowa, warto zatroszczyć się o zabezpieczenie go przed uszkodzeniem lub zgubieniem.

Trzeba też pamiętać, że ekstremalna jazda na nartach, np. poza stokami, w takich odmianach jaki heilskiing itp. wymaga rozszerzenia o sporty ekstremalne. Polisę na narty można znaleźć od 3,7 zł dziennie.

Jak wykupić polisę?

1. Można to zrobić za pomocą naszego kalkulatora.
2. Wybieramy interesującą nas sekcję – w tym przypadku będzie to „ubezpieczenie podróży”.
3. Po wyborze otrzymujemy możliwość porównania cen polis w poszczególnych towarzystwach ubezpieczeniowych. Aby to zrobić, klikamy zielony przycisk porównaj ceny.
4. Wybieramy interesujące nas parametry i ewentualne opcje dodatkowe, takie jak: kontynent i kraj, który planujemy odwiedzić (możliwy jest wybór kilku kierunków, z wyróżnieniem jednego z nich jako docelowego), cel wyjazdu – do wyboru są różne opcje, jednak w tym przypadku będzie to „narty, snowboard”, okres ubezpieczenia, czyli początkową i końcową datę planowanego wyjazdu, liczbę osób, których ma dotyczyć ubezpieczenie.
5. Po porównaniu cen i oferty kilkunastu zaproponowanych polis, wybieramy jedną z nich. Aby szybko i wygodnie zakupić ją przez internet, klikamy przycisk kup online.
6. W kolejnym kroku uzupełniamy swoje dane osobowe. W tym miejscu musimy podać na przykład numer telefonu, który posłuży do dalszego kontaktu w sprawie polisy. Na numer te otrzymamy również potwierdzenie zawarcia ubezpieczenia, numer polisy oraz telefon do centrum alarmowego ubezpieczyciela (ostatecznie polisa wraz ze wszelkimi niezbędnymi dokumentami zostanie wysłana również na nasz adres e-mail).
7. Ostatnim krokiem jest wybór sposobu i metody płatności. Możliwa jest automatyczna płatność szybkim przelewem lub kartą płatniczą.
8. To już prawie koniec – po zaksięgowaniu płatności otrzymamy wykupioną polisę oraz wszystkie niezbędne dokumenty i ważne informacje na podany wcześniej adres e-mail.

Polisę na narty można znaleźć od 3,7 zł dziennie. Warto jednak dopasować zakres ochrony pod kątem swoich potrzeb i charakteru wyjazdu, a nie decydować się na na najtańszą opcję.